çok saçma

kulakları çok çınlamıştı.belliki birisi sesini yükselterek ondan bahsediyordu
biraz sonra boğuk,anlaşılmaz kelimeleri duyduğunda şaşıracaktı aslında.
çok aşina bu sesi duymamazlıktan geldi bir süre.
geçer sandı ama yanılmıştı.kelimeler daha belirginleşiyordu kulağına çarparken.
kelimeler adeta aynadaki yansıması gibiydi.aynaya bakmayınca çirkinliğini görmediği gibi o sesi de dinlemedi.
oysaki sadece aynaya baktığında gördüğü çirkinliği herkesin gördüğünü hesaba katmamıştı.
o ses,vicdanının sesiydi ve kulaklarını tıkadığında kirli ellerini aklamaya yetmedi.
''neden?''diye soruyordu sadece.neden bu kadar bencilsin? neden suçu başkasında arıyorsun?